Abel Aikema

"Wiskunde zie ik als een spel, een soort puzzel"

Abel Aikema is een gelukkig joch. Een paar jaar geleden was dat iets anders, op zijn vorige middelbare school. Hij was daar niet gelukkig, werd er niet gehoord. Sinds zijn komst naar het Niftarlake College, dik drie jaar geleden, zit deze Havo 4-scholier prima in zijn vel. Op het Niftarlake ging een wereld voor hem open.

Warm bad

De leerling uit Maarssen vergelijkt zijn school, toen hij daar zijn eerste schreden zette, met een warm bad. ,,Ik kreeg ook meteen een buddy, die me alles vertelde over de school. Ik wist natuurlijk nog niks, terwijl de andere kinderen al een paar maanden lessen volgden. Die buddy was heel aardig en we zijn zelfs meteen de beste vrienden geworden. Ik voelde me door hem meteen helemaal thuis.’’

Het ‘helemaal thuis voelen’ uitte zich ook in de schoolresultaten. ,,Ik heb werkelijk àlles uit de kast gehaald en ben van de Mavo-brugklas overgestapt naar de Havo. Ik ga nu hartstikke lekker.’’

Aandacht

De vijftienjarige Abel heeft het gevoel dat de docenten stil staan bij elke leerling. ,,Ze hebben aandacht voor elk kind. De docenten willen dat iedereen over gaat en goed z’n leerjaar weet af te sluiten. Dat vind ik mooi.’’

Uitdaging

Zijn favoriete vakken zijn informatica en O&O (Onderzoek en Ontwerpen). Bij O&O draait het om het uitdenken en uitvoeren van projecten onder leiding van opdrachtgevers van buiten de school. ,,En hoe gek het ook klinkt, wiskunde valt ook onder dat rijtje. Wiskunde zie ik als een spel. Het is een soort puzzel. Ik snap ook niet meteen alles, maar ik vind het wel een uitdaging.’’

Regisseur

Abel Aikema weet, slechts 15 jaar oud, al een aantal jaar precies wat hij later wil worden: Filmregisseur. ,,Ik vind films mooi. Ik heb al een paar idolen zoals Steven Spielberg, Tim Oliehoek en andere regisseurs die vette films hebben gemaakt. Ik vind het geweldig om te zien hoe sommige regisseurs op ideeën komen. Dan kijk ik de Making of… op YouTube. Fenomenaal. Over die films wordt nog jaren nagepraat, zoals Jaws, die gaan nooit verloren. Dat wil ik ook. Mijn oom is een bekende illusionist en zegt dat ik dat artistieke van hem heb, maar hij staat op het podium en ik wil juist graag achter de schermen.’’

Brandoefening

Bij het Niftarlake College lopen 1700 leerlingen rond plus een hele rits docenten en onderwijsondersteunend personeel. ,,Dat is best veel, maar ik merk er helemaal niks van. Ze hebben de pauzes gescheiden, dat scheelt al een hele hoop drukte. Pas bij de brandoefening denk ik: jeetje, wat zitten hier veel kinderen op school.’’